رسم ساختار لوویس :
ساختارهای لوویس برای نشان دادن توزیع الکترون های ظرفیت و تئوری VSEPR برای توصیف شکل مولکول هاست.
رسم ساختار لوویس :
1- محاسبه ی مجموع الکترون های ظرفیت با جمع شماره گروه اتم ها. ( برای شماره گروه های دورقمی از آخرین رقم استفاده می شود.)
2- برای آنیون های چند اتمی بار منفی به تعداد الکترون ها اضافه شده و برای کاتیون های چند اتمی بار مثبت از تعداد الکترون ها کم می شود.
3- تعیین اتم مرکزی ,
اتم مرکزی اغلب اولین اتمی است که در فرمول نوشته می شود مانند S در SO2 . ( البته اتم با الکترونگاتیوی کم تر اتم مرکزی است.) هیدروژن همواره اتم متصل به اتم مرکزی است، اکسیژن و هالوژن ها نیزمعمولا همین طور هستند.
4- بین اتم ها با اتم مرکزی یک جفت الکترون پیوندی ( یا یک خط پیوند ) قرار می گیرد. الکترون های باقی مانده ابتدا در اطراف اتم های متصل به اتم مرکزی ( به جز هیدروژن ) قرار می گیرد تا قاعده ی اکتت رعایت شود و سپس اگر الکترونی باقی ماند بر روی اتم مرکزی.
5- اگر اتم مرکزی هشتایی نشود یک یا چند جفت الکترون از اتم های اطراف برداشته شده و بین اتم های اطراف با اتم مرکزی پیوندهای دوگانه یا سه گانه برقرار می شود.
معمولا اتم های S , O , N , C تمایل به تشکیل پیوندهای دوگانه یا سه گانه دارند. نقض قاعده ی اکتت :
ترکیب هایی با یک الکترون ( NO2 , NO )
اتم مرکزی با دو یا سه پیوند ( BeF2 , BF3 )
اتم مرکزی با بیش از چهار پیوند( PCl5 , SF6 , XeF4 )